Het kind van Sclayn
Het kind van Sclayn
16 juli 1993 is de belangrijkste datum in de opgravingsgeschiedenis van Scladina waarbij een eerste zeer oud menselijk bot werd blootgelegd: de rechter onderkaak van een neanderthaler! De ontdekking is ophefmakend: in onze streken is het de enige in zijn soort sinds die van Spy in 1886. Vervolgens wordt de linker onderkaak gevonden, een fragment van de bovenkaak en zestien tanden.
De 19 overblijfselen behoren tot eenzelfde jong individu dat het Kind van Sclayn wordt gedoopt. Met behulp van gesofisticeerde technologie laten paleoantropologen haar geleidelijk aan ‘spreken’: isotopenanalyse, genetische en histologische onderzoeken dankzij medische scanners en de synchronoton van Grenoble.
Na twee decennia onderzoek kan de identiteitskaart van dit kind stilaan geschetst worden. De vergelijkende studie van de lengte van de tandwortels lijken eerder op een meisje te wijzen. Uit de zware stikstof en koolstof isotopen uit de botten blijkt dat het kind vlees van herbivoren at die op de vlaktes leefden. De vorm van het oppervlak van de kiezen onder het glazuur bevestigt dat het kind tot de neanderthalers behoort wat genetici ook al voorstelden bij het onderzoek van haar DNA.
De wetenschappers zijn erin geslaagd om een ouderdom toe te wijzen aan de sedimenten waarin de fossielen lagen en om een deel van het scenario te reconstrueren dat hun verspreiding in de grot verklaart: “terwijl ze nog niet gefossiliseerd waren zijn de botten in de grot door wegglijdende aarde verplaatst, gebroken, verspreid en herverdeeld over verschillende sedimentlagen.” Dit fenomeen deed zich voor tussen 88 en 86 duizend jaar geleden of rond ongeveer 80 duizend jaar voor vandaag. De fossilisatie begint later pas en de twee halve onderkaken nemen verschillende tinten aan afhankelijk van de laag waarin ze begraven lagen.
Je kan de authentieke resten van het kleine neanderthalermeisje ontdekken in ons museum, in het centrum van de stad op enkele kilometers van de grot.
