De grot Scladina werd in 1971 ontdekt door amateurarcheologen. De eerste wetenschappelijke opgravingen begonnen in augustus 1978, op initiatief van de afdeling Prehistorie van de Universiteit van Luik in samenwerking met de Archeologische Kring van Sclayn. Vanaf 1983 is het “Project Scladina” toevertrouwd aan de VZW Archeologie Andennaise.

Sinds 2021 beheert de vzw Espace muséal d’Andenne de site, de conservering van de vondsten, de studies en de publicaties. Scladina blijft de enige permanente opgravingssite voor de oude steentijd.

Momenteel krijgt het “Project Scladina” financiële, logistieke en intellectuele steun van verschillende instellingen: de stad Andenne, de Universiteit van Luik, het Waals Agentschap voor Onroerend Erfgoed en de Afdeling Cultureel Erfgoed van de Federatie Wallonië-Brussel, voor de onderzoeken, de conservering van de vondsten, de publicaties en de verspreiding onder de verschillende doelgroepen. Sinds juli 2020 is er een permanente tentoonstelling in een volledig nieuw gebouw waar je de vondsten kan bewonderen die in de loop van de decennia in de grot werden ontdekt.

 
 
Espace muséal d’Andenne: permanente tentoonstelling – Foto : Sophie Bernard Photography.

De grot Scladina is als belangrijke archeologische site in Wallonië een uniek opleidingscentrum in België. Het doel is om toekomstige archeologen er kennis te laten maken met de onderzoekstechnieken qua stratigrafie. Sinds het begin van de onderzoeken hebben meer dan 1000 archeologiestudenten uit binnen- en buitenland deelgenomen aan de opgravingen in Scladina en hebben ze bijgedragen aan het blootleggen van de prehistorische fossielen.

De site werd eerst erkend vanwege zijn archeologisch belang. De eerste werken identificeerden twee belangrijke mousteriaan bezettingen die op 130.000 en 42.000 jaar geleden geschat werden. Ze leverden duizenden bewerkte silexstenen en dierenbotten waarop gejaagd werd op waardoor we de levenswijze van de neanderthalers beter kunnen begrijpen.

Sinds het begin van de opgravingen in Scladina zijn de onderzoekstechnieken op het terrein aanzienlijk geëvolueerd. Vandaag worden verticale en horizontale opgravingen gecombineerd om de stratigrafische positie van de vondsten te bepalen. Dat is de enige garantie op hun gelijktijdigheid. De locatiecoördinaten van de vondsten worden geregistreerd en vervolgens in een 3D model van de opgravingssite geplaatst.

Dankzij de honderdduizenden dierenbotten is Scladina een referentiesite voor de studie van de prehistorische fauna tijdens het Laat Pleistoceen. De holenbeer is het meest vertegenwoordigd. Hij bevindt zich naast een heel gevarieerde faunamix gaande van carnivoren en herbivoren in allerlei groottes. Het neanderthalerkind van Sclayn, waarvan de overblijfselen sinds 1990 opgegraven worden, is de belangrijkste paleontologische ontdekking van de 20^ste en 21^ste eeuw in België. Volgens de analyse van de tandwortels gaat het om een klein meisje. De groeistrepen in het tandglazuur suggereren dat ze overleden is op de leeftijd van 8 jaar en enkele dagen. Uit één van haar melktanden werd DNA gehaald dat bijna 88.000 jaar oud is!

Espace muséal d’Andenne: permanente tentoonstelling – Foto : Sophie Bernard Photography.